ابن البیطار

     ابن البیطار‎ Ibn al-Baitar 1197–1248

ضیاء الدین ابو محمد عبدالله احمد بن محمد مالکی، عالم مسلمان مشهور به ابن بیطار، گیاه‌شناس و دارو شناس اندلسی اواخر قرن ششم ه. ق در مالقه اسپانیا (اندلس قدیم)متولد شد.

ابن بیطار در اشبیلیه، که در آن روزگار مرکز بزرگ علم و ادب بود، نزد استادانی چون عبدالله بن صالح، ابوالحجاج یوسف بن موراطیر و بویژه، گیاه‌شناس نامی اشبیلی و ابوالعباس احمدبن محمد، مشهور به ابن الرومیه، دانش آموخت و به بررسی و گردآوری گیاهان دارویی پرداخت. او تحصیلات عالیه اش را در اشبیلیه به پایان رساند و در گیاه‌شناسی و داروشناسی زیر نظر معلمان برجسته تخصص یافت. وی با همراهی و سرپرستی اساتیدش، گیاهان مناطق اطراف محل اقامتش را جمع‌آوری کرد و روی تک تک آن‌ها تحقیقات متعددی را انجام می‌داد. او برای تحقیق بیشتر بعد از مدتی شروع به سفر کرد و از مغرب (مراکش، الجزیره و تونس) و کشورهای یونان و روم و آسیای صغیر و سوریه، در مشرق دیدن کرد. وی در دمشق به همراه شاگردش ابن ابی اصبیعه مجموعه‌های زیادی از گیاهان را جمع‌آوری نمود و به واقع بزرگ‌ترین صاحب نظر در زمینه دانش گیاهان بود.