‘ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی مشهور به خواجه نصیرالدین طوسی (تاریخ تولد ۵ اسفند ۵۷۹ در طینوج یا طوس – تاریخ درگذشت ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد) (۵۹۷-۶۷۲ق) شاعر، همه‌چیزدان،فیلسوف، متکلم، فقیه، ستاره‌شناس، اندیشمند، ریاضیدان، منجم، پزشک و معمار ایرانی قرن هفتم قمری است. خواجه نصیرالدین طوسی حکیم و متکلم شیعه قرن هفتم هجری است. خواجه نصیر نویسنده کتاب‌ها و رساله‌های بسیاری در علوم اخلاق، منطق، فلسفه، کلام، ریاضیات و نجوم است. اخلاق ناصری، اوصاف الاشراف، اساس الاقتباس، شرح الاشارات، تجرید الاعتقاد، جامع الحساب و کتاب مشهور زیج ایلخانی و تذکره فی علم الهیئه در علم نجوم، از آثار مهم و مشهور او هستند. او همچنین رصدخانه مراغه و در کنار آن کتابخانه مراغه را با بیش از ۴۰۰ هزار جلد کتاب بنا نهاد. همچنین خواجه نصیر را مبتکر روش فلسفی در کلام شیعه دانسته‌اند. به باور مرتضی مطهری، تمام آثار کلامی بعد از خواجه نصیر، از کتاب تجرید الاعتقاد تأثیر پذیرفته‌اند. براساس برخی پژوهش‌های معاصر، خواجه نصیر طوسی، از یک سو شارح و مکمّل فیلسوفان و دانشمندان پیش از خود بوده، و از سوی دیگر سرمشق دانشمندان پس از خود شده است. نصیرالدین طوسی احیاگر فلسفه و مبتکر روش فلسفی در کلام شیعه دانسته شده است. 
خواجه نصرالدین طوسی ، فیلسوف
کتاب “ خواجه نصرالدین طوسی” اثر احمد علامه فلسفی توسط انتشارات فراروان شناسی منتشر شد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.