بزرگمهرحکیم ، فیلسوف

   بُزرگمهر بُخْتَگان( بزرگمهر حکیم ) ، فرزند سوخرا و وزیر خسرو انوشیروان پادشاه ساسانی در سده ۶ میلادی بود. او رئیس مشاوران ویژه دربار و پاسبان شخصی شاه و رئیس دربار بوده ‌است. منابع فارسی و عربی، او را دارای خِرَد استثنایی و اندرزهای حکیمانه توصیف کرده‌اند.

   برخی از پژوهشگران بزرگمهر را با برزویه طبیب یکی دانسته‌اند که این نظر از سوی دیگر پژوهشگران رد شده‌است. برخی او را با «بُرْزْمِهر» یکی می‌دانند.  طبق گفته فردوسی و ثعالبی، بزرگمهر هنگامی که در مرو به تحصیل می‌پرداخت، به دربار انوشیروان فراخوانده شد. انوشیروان از او خواست تا خواب او را تعبیر کند؛ و بزرگمهر نیز به درستی این کار را انجام داد. همین امر سبب شد تا بزرگمهر به عنوان مشاور و وزیر شاه انتخاب شود. گشودن راز شطرنج، مهم‌ترین کار بزرگمهر وزیر بود. منابع دوران اسلامی، بزرگمهر را وزیر، دانشمند، قهرمان میهنی، دانای اسرار کشف نشده و آگاه از دانش‌های پزشکی و ستاره‌شناسی توصیف می‌کنند که این امر سبب شرمساری حکومت‌های هند و روم در برابر ایران بوده‌است.