ابن بطوطه (أبوعبدالله محمد بن عبدالله اللّواتی الطنجی بن بطّوطه) معروف به ابن بطوطه (و در برخی منابع ابن بتوته) در شهر طَنجه سال ۷۰۳ ق. / ۱۳۰۴ م. در مغرب (مراکش) زاده شد و سال ۷۲۵ ق. به سوی مکه رهسپار شد و مصر، شام، فلسطین، حجاز، عراق، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، بین‌النهرین و بخشی از هند و چین، جاوه، خاور اروپا و خاور آفریقا را پیمود و سرانجام به مغرب (مراکش) نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت. سفر او ۲۷ سال به درازا کشید (۱۳۲۵-۱۳۵۲ م) و در مراکش سال ۷۷۹قمری /۱۳۷۷ میلادی درگذشت. ابن بطوطه کمابیش هم‌عصر با مارکو پولو بود اما بیش از سه برابر مارکوپولو راه پیمود. ابن بطوطه را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین جهان‌گردان تاریخ بشری به شمار آورد.
این جهان‌گرد نامی مراکشی چهار یا پنج بار به ایران سفر کرد و در همگی سفرهای خاورزمین خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها بهره برد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، اصفهان، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب‌های باارزش جغرافیایی سده‌های میانه است. آرامگاه ابن بتوته در تپه‌ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه‌ایِ شهر تنجه (تنگه) مراکش است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.