به نام خدا
مقدمه : جغرافیای طبیعی و انسانی گامبیا با ۱۱ هزار و ۲۹۵ کیلومتر مربع مساحت در ساحل غربی قاره آفریقا کوچکترین کشور این قاره است. گسترش این کشور در جهت طول جغرافیایی است و طول آن به ۳۲۰ کیلومتر می‌رسد. گامبیا همچون باریکه‌ای در طول شرقی – غربی در داخل سنگال قرار دارد و از طریق باریکه‌ای در غرب با اقیانوس اطلس هم‌مرز است. جمعیت این کشور 2 میلیون نفر و زبان رسمی این کشور انگلیسی است. واحد پول آن دالاسی گامبیا و رئیس‌جمهور آن آداما بارو است.
در سال ۱۴۵۵ میلادی پرتغالی‌های استثمارگر ، به سرزمین گامبیا تجاوز کرده و آنرا را تصرف و اشغال نمودند . در قرن 15 میلادی درست زمانیکه اروپاییها شروع به اکتشاف و سیاحت در این مناطق کردند, دو رودخانه بزرگ در گامبیا توجه آنها را به خود جلب کرد. برای یک سده و بیشتر پرتغالی ها واقعا این دو رودخانه را به تصرف خود در آورده بودند. آنها در سال 1444 به سنگال و در سال 1455 به گامبیا رسیدند. در سال 1558 میلادی توافق نامه ای تجاری مابین پرتقال و انگلیس در مورد رودخانه گامبیا منعقد شد.
در سال 1677 آنها جزیره ,گوره, را که یک جزیره ایمن محسوب می شد از تصرف آلمانها خارج کردند. این جزیره کمی بزرگتر از, کیپ ورد بود ولی از نظر دفاعی یک ایستگاه بازرگانی محوری در ساحل رود محسوب می شد. همچنین انگلیسی ها در این مدت بیکار نبوده و بیشتر در گامبیا متمرکز بودند. فرانسه و انگلیس در این زمان،در قرن 17،جنگ های پی در پی و منظمی در مقابل یکدیگر داشتند. فرانسه و انگلیس، برای رقابت با یکدیگر،بهره برداری و استفاده از این دو رودخانه را توسعه دادند.
کشور گامبیا ۳ قرن بعد در سال ۱۷۶۵ به تصرف و استثمار بریتانیای استعمارگر در آمد .در سال 1783 میلادی قراردادی مابین انگلیس و فرانسه منعقد گردید و در آن فرانسه حاکمیت منطقه رودخانه گامبیا را به انگلیس واگذار نمود. اما فرانسه کنترل بخش کوچکی را در شمال این رودخانه بر عهده گرفت . در سرتاسر قرن هجدهم میلادی منطقه سنگال و رودخانه گامبیا به میدان تنازع فرانسه و انگلستان جهت در اختیار گرفتن این منطقه از لحاظ سیاسی و اقتصادی تبدیل گردیده بود.
مطابق برخی آمارها، مابین سه قرن شانزده، هفده و هجده میلادی در حدود سه میلیون برده از این سرزمین توسط متجاوزان و استثمارگرانی مانند فرانسه و انگلیس و پرتغال ربوده شدند و با همراه شکنجه های وحشتناک برای بیگاری و برده فروشی به کشور های اروپایی منتقل کردند. تاجران برده، ابتدا بردگان را به اروپا جهت کار به عنوان پیشخدمت می فرستادند. تا اینکه بازار کارگران در قرن هجده میلادی در آمریکای شمالی گسترش پیدا نمود. در سال 1807 میلادی، انگلستان تجارت برده را در سرتاسر امپراتوری بریتانیا ممنوع نمود. همچنین تجارت برده را در گامبیا نیز سعی نمود تا خاتمه دهد.
انگلستان یک پایگاه نظامی را در مکانی که امروزه شهر بانجول نام دارد در سال 1816 میلادی ایجاد نمود. در سال های بعد، بانجول تحت حکومت قضایی و نظامی انگلستان بود. این سیستم قضایی از سیرالئون که آن نیز مستعمره انگلستان بود هدایت می شد.
فرانسه خیلی بیشتر از انگلیس در کشورگشایی و گسترش مرزهای خود جاه طلب و حریص تربود، به همین منظور آنها یک ایستگاه در منطقه مدینه ( medine) بالاتر از سنگال در سالهای 1850 تاسیس کردند. فرانسه متجاوز و استثمارگر در سال 1857 میلادی منطقه رودخانه گامبیا متعلق به مردم این سرزمین را به انگلستان متجاوز و استثمارگر واگذار نمود. گامبیا پس از مبارزات طولانی در 18 فوریه سال 1965 میلادی از انگلستان استقلال پیدا کرد و به مجموعه کشورهای همسود (مشترک‌المنافع) پیوست.
…، اینک کتابی را که تحت عنوان «جمهوری گامبیا » پیش رو دارید ، مولف تلاش خود بکار برده است تا این اثر به نحو مطلوب به زیور طبع آراسته شود تا مورد استفاده علاقه مندان برای آشنایی با این کشور، قرار گیرد با سپاس و احترام – احمد علامه فلسفی
فهرست عناوین کتاب
مقدمه……………………………………………………………………3
فصل اول –جغرافیا………………………………………………..13
فصل دوم-تاریخ………………………………………………….. 15
فصل سوم – فرهنگ…………………………………………….33
فصل چهارم- اقتصادی…………………………………….. 39
فصل پنجم -ساختار سیاسی و حکومتی ………………43
فصل ششم –روابط جمهوری اسلامی ایران با گامبیا ………55
فصل هفتم – جاذبه های گردشگری………………………..63
جمهوری گامبیا در یک نگاه : Republic of The Gambia
پایتخت……………………………… بانجول
بزرگترین شهر………………….. سرکوندا
زبان رسمی………………………. زبان انگلیسی
نوع حکومت……………………… جمهوری
رئیس جمهور……………………. آداما بارو
استقلال از بریتانیا استثمارگر ۱۸ فوریه ۱۹۶۶
مساحت……………………………… ۱۱٬۲۹۵کیلومتر مربع
جمعیت……………………………. 2 میلیون نفر
واحد پول………………………….. دالاسی (GMD)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.