به نام خدا
مقدمه :
در قرن پانزدهم میلادی پرتغالی ها آن را کشف و مستعمره خود نمودند . در قرن هفدهم به کنگو وسطای فرانسه و در سال 1910م به مستعمره استوایی فرانسه ضمیمه گشت .جمهوری کنگو برازاویل به فرانسوی République du Congo نیز شناخته می‌شود کشوری است در مرکز آفریقا. پایتخت آن برازاویل است. این کشور به کنگوی برازاویل شهرت دارد، که برای تمایز با کشور همسایه بزرگ‌تر هم‌نام آن جمهوری دموکراتیک کنگو استفاده می‌شود.
۳۴۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت کنگو برازاویل است که از این لحاظ این کشور را در رده شصت و دومین کشور جهان جای می‌دهد. جمعیت این کشور 5 میلیون نفر و زبان رسمی آن فرانسوی است. واحد پول این کشور فرانک سی‌اف‌ای آفریقای میانه (فرانک سی‌اف‌آ) است. کنگو برازاویل در آفریقای مرکزی واقع شده و با گابن، کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو و برون‌بوم کابیندا که متعلق به آنگولا است هم‌مرز است.
ساکنان کنگو تا سده پانزدهم میلادی عمدتاً از مردم پیگمه (کوتوله‌تبار) بودند و از قرن پانزده تا ۱۹ بسیاری از کنگویی‌ها توسط استعمارگران بویژه فرانسوی ها به بردگی کشیده می‌شدند. در سده نوزدهم کاشف فرانسوی دوک پیر ساوورنیان به پاسگاهی دورافتاده به نام «برازا اوگو» در نتامو رسید و آن را برازاویل (شهر برازا) نام گذاشت. ساوورنیان در سال ۱۸۸۰ پیمانی با یکی از رؤسای محلی قبایل بست که بر پایه آن ،پس از آن منطقه «تحت‌الحمایه» فرانسه شد. بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ مرزهای این مستعمره جدید فرانسه کشیده شد . درسال ۱۸۹۱ رسماً نام کنگوی فرانسه به آن داده شد. کنگو برازاویل در سال ۱۹۱۰ جزئی از آفریقای استوایی فرانسه شد. کنگوی فعلی در گذشته جزو دولت تاریخی کنگو در افریقا غربی بود که علاوه بر کنگو ، زئیر و آنگولا را شامل می گشت.
درسال ۱۹۴۶ جزئی از سرزمین‌های فرادریا (ماوراءبحار) فرانسه به‌شمار آمد. در سال ۱۹۵۸ این منطقه تبدیل به یک جمهوری خودگردان در چارچوب مستعمرات فرانسه شد و یک کشیش سابق به نام فولبرت یولو که از ملی‌گرایان بود به نخست‌وزیر آن رسید. کنگوی برازاویل در سال ۱۹۶۰ به استقلال کامل دست یافت به عنوان جمهوری کنگو شناخته شد. فولبرت یولو به رئیس جمهوری این کشور رسید و دولتی ائتلافی را متشکل از سه حزب تشکیل داد. در سال ۱۹۶۲، رئیس‌جمهور یولو این سه حزب را در حزبی به نام جنبش ملی انقلاب ادغام کرد. رئیس‌جمهور همه تلاش خود را انجام داد تا ژوزف کاساووبو که هم‌قبیله‌ای خود از قبیله باکونگو بود را در قدرت نگاه دارد.
یولو در سال ۱۹۶۳ خلع شد و آلفونس ماسامبا-دبات به ریاست‌جمهوری رسید. ماسامبا رویه میانه‌روی چپی را ادامه داد و روابط کشور را با کنگو کینشاسا پس از آنکه سرهنگ موبوتو در آنجا قدرت را در دست گرفت بهبود بخشید.
در ۴ سپتامبر ۱۹۶۸ مارین نگوآبی به قدرت رسیده و رئیس‌جمهور شد. در این دوره «حزب کار کنگو» تنها حزب سیاسی مجاز اعلام شد. این حزب مارکسیسم لنینیسم را مبنای خود قرار داد و نگوآبی به عنوان دبیرکل «حزب کار کنگو» انتخاب شد. در سال ۱۹۷۰، جمهوری خلق کنگو اعلام موجودیت کرد. در مارس ۱۹۷۷ نگوآبی به قتل رسید. رئیس‌جمهور پیشین آلفونس ماسامبا-دبات در ارتباط با این قتل محاکمه شد. به عنوان جانشین نگوآبی، ژاک یومبی-اوپانگو منصوب شد که ریاست کمیته نظامی «حزب کار کنگو» را نیز به دست گرفت.
در سال ۱۹۷۹ کنگو به حکومتی غیرنظامی دست یافت که دنیس ساسو-نگسو رئیس‌جمهور آن و هم‌زمان دبیرکل «حزب کار کنگو» بود.
در ماه ژوئیه سال ۱۹۸۷ علیه حکومت ساسو-نگسو یک کودتای نظامی رخ داد اما شکست خورد. ساسو-نگسو در سپتامبر همان سال موفق شد با کمک نیروهای فرانسوی شورشی را در شمال کشور سرکوب کند.
در پایان سال ۱۹۸۹، یک حزب از مخالفان دولت به نام «اتحاد برای دموکراسی کنگو» بنیاد شد.
ساسو-نگسو در سال ۱۹۹۱ برنامه‌های خود برای تبدیل کنگو به یک کشور دارای دموکراسی را علنی کرد.
در سال ۱۹۹۲، یک قانون اساسی جدید و دموکراتیک به تصویب رسید و نام کشور به جمهوری کنگو تغییر کرد. موقعیت انحصاری «حزب کار کنگو» در سیاست این کشور نیز لغو شد.
در انتخابات مجلس در سال ۱۹۹۲، «اتحادیه سراسری آفریقا برای سوسیال دموکراسی» (UPADS) بزرگترین حزب شد. پاسکال لیسوبا رئیس‌جمهور شد و استفان بونگهو-نوآره را به عنوان نخست‌وزیر خود برگمارد.
در سال ۱۹۹۳ «اتحادیه سراسری آفریقا برای سوسیال دموکراسی» بار دیگر برنده انتخابات شد، اما اپوزیسیون این حزب را به تقلب در انتخابات متهم کرد. شورش و ناآرامی در بین سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۷ تلفات و کشته‌های زیادی برجای گذاشت.
در سال ۱۹۹۶، آزادی بیان ممنوع شد و بر مطبوعات آزاد نیز در این کشور نقطه پایانی نهاده شد.
رئیس‌جمهور پیشین، دنیس ساسو-نگسو، که پس از اقامت در فرانسه دوباره به کنگو آمده بود از سوی پاسکال لیسوبا، رئیس‌جمهور، احتمالاً به عنوان یک تهدید بالقوه دیده می‌شد. لیسوبا به ارتش دستور داد تا خانه ساسو-نگسو را محاصره کنند اما شبه نظامیان در خدمت ساسو-نگسو در برابر این محاصره مقاومت کردند. ساسو-نگسو موفق به فرار شد و بعداً در اکتبر ۱۹۹۷ توانست با پشتیبانی نیروهای نظامی خود و آنگولا کودتایی را ترتیب دهد و به ریاست‌جمهوری برسد. او سپس وعده داد که پس از سه سال دموکراسی را به کشور بازگرداند.
مسلمانان ساکن نیجریه و کشور سنگال باین ناحیه مهاجرت نموده و به نشر اسلام پرداختند و آنان در کانونهای شهری کنگو بخصوص کنگو مرکز حکومت یعنی برازاویل ، مراکز عبادی و مدارس قرانی دارند و مساجد متعددی احداث نموده اند ولی گاهی این 170000 مسلمانان تحت فشار و ایذا دولت باصطلاح خلقی کنگو قرار می گیرند و آنان را در محدودیت و ناگواری قرار می دهند
…، اینک کتابی را که تحت عنوان « جمهوری کنگو برازاویل » پیش رو دارید ، مولف تلاش خود را در حد مقتضی برای تدوین اجمالی آن بکار برده است تا این اثر به نحو مطلوب به زیور طبع آراسته شود تا مورد استفاده علاقه مندان برای آشنایی با این کشور، قرار گیرد .
با سپاس و احترام
احمد علامه فلسفی
فهرست عناوین کتاب
مقدمه……………………………………………………………….3
جمهوری کنگو برازاویل در یک نگاه ………………….14
فصل اول –جغرافیا…………………………………………….15
فصل دوم-تاریخ………………………………………………..17
فصل سوم – فرهنگ………………………………………….29
فصل چهارم- اقتصادی……………………………………. 37
.فصل پنجم -ساختار سیاسی و حکومتی ……………41
فصل ششم – روابط با جمهوری اسلامی ایران …….47
فصل هفتم – جاذبه های گردشگری……………………51
جمهوری کنگو برازاویل در یک نگاه : République du Congo
نام کشور …………………………..جمهوری کنگو برازاویل
پایتخت……………………………………………… آن برازاویل
زبان رسمی…………………………………….. زبان فرانسوی
نوع حکومت………. جمهوری با دو مجلس قانونگذاری
رئیس‌جمهور……….. دنیس ساسو نِگِسو از سال 1997
نخست‌وزیر………………………………………. ایزیدور مووبا
استقلال از فرانسه استعمارگر…………….. ۱۵ اوت ۱۹۶۰
مساحت… ۳۴۲٬۰۰۰کیلومتر مربع جمعیت….. 5 میلیون نفر
واحد پول……………… فرانک آفریقای مرکزی CAF (XAF)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.